مطالعه اثر پلی آمین ( پوترسین) در مقاومت به تنش شوری در گیاه دارویی بادرنجبویه (melissa officinalis).

گیاهان برای مقابله با تنش شوری استراتژی¬های متفاوتی را در پیش می¬گیرند که می¬توان به انباشتن انواع اسمولیت¬های سازگار، افزایش فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدانی، حمایت از فعالیت فتوسنتز و حفظ هموستازی یون¬ها اشاره کرد. تحقیقات بسیاری نشان داده است که ترکیبات پلی¬آمینی به عنوان تنظیم کننده¬های رشد گیاهی علاوه بر اینکه در فرایندهای متابولیسمی حیاتی نقش مهمی بازی می¬کنند، در هنگام بروز تنش¬ها نیز در جهت بهبود پاسخ¬های دفاعی گیاه افزایش قابل ملاحظه¬ای در درون گیاه می¬یابند. هدف از انجام این پژوهش بررسی برهم¬کنش پوترسین و نمک برروی گیاه بادرنجبویه از طریق مطالعه برروی برخی از پارامترهای بیوشیمیایی می¬باشد. جهت تحقق این هدف گیاه بادرنجبویه در گلدان¬های حاوی پرلیت¬، پیت و کوکوپیت با درصدهای متفاوت رشد یافت. پس از طی دو ماه که گیاهچه¬ها به مرحله 7 الی 8 برگی رسیدند تیمار شوری وپوترسین به طور همزمان و در طی دو هفته اعمال شد. در این پژوهش از غلظت¬های 25 و 100 میلی¬مولار کلرید سدیم و 1 میلی¬مولار پوترسین استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلطت شوری، برخی از پارامترهای بیوشیمیایی از قبیل رنگیزه¬های فتوسنتزی، پروتئین، قندهای احیاء¬کننده و ترکیبات فنولی سیر نزولی داشته و افزودن پوترسین به شکل اگزوژن از اثرات بازدارنده تنش شوری در بسیاری از پارامترهای یاد شده کاسته است. همچنین میزان h2o2 و mda در حضور نمک افزایش یافته که با افزودن پوترسین، این ترکیبات کاهش معنی¬دار یافت. به طور کلی می¬توان گفت که استفاده از پوترسین اگزوژن توانسته تا حدودی اثرات مخرب ناشی از تنش را در گیاه بادرنجبویه کاهش دهد.